Би Шонн Ковигийн нэгэн номыг уншин суухдаа иш татан бусадтай хуваалцахыг хүссэн олон зүйл байвч хэт нурших гээд байх шиг. Ямар ганцаараа ном уншдаг баатар биш дээ ч гэж бодогдохыг нуух юун. Тэгээд нэгэн сэтгэл хөдлөгсөн бяцхаан хэсгийг нь сонирхуулж байнаа.

    "Пол Саймон гэдэг сенатын гишүүний ярих дуртай нэгэн түүхийг энд өгүүлье.

Үүнийг ярих болгонд түүний хоолой зангирч , нулимс нь цийлгэнэдэг аж.

Тухайн үед Саймон хөгжлийн бэрхшээлтэй тамирчдын пара-олимпийн ерөнхийлөгчөөр ажиллаж байж.

  Тамирчид бүгд гүйлтийн гараан дээр цугларч , буун дуун дуугармагц бүгд гараанаас хөдлөв. Замынхаа ихэнх хэсгийг туулаад байтал тамирчдын нэг нь уначихав. Үзэгчид ч уулга алдан юу болохыг амьсгаа даран хүлээж байж. Гэтэл бусад тамирчид бүгд уралдахаа больж , эргэн харж , унасан нэгнээ босгож туслахаар буцжээ. Унасан тамирчнаа босгоод , бүгд гар гараасаа барин хамтдаа барианд орж иржээ. Тэд бүгд унасан нэгнээсээ өөрийгөө олж харах нь тэр шүү дээ."

Хүмүүсийн хоорондын харилцаанд өрсөлдөөн байх учиргүй. Учир нь аливаа харилцаанд хэн ч ялагддаггүй бас хожигддоггүй.

Найз нөхөд , гэр бүл , хайр сэтгэл гээд олон чухал шийдвэрийг гаргах даа хамтдаа ялагч байх сэтгэлтэй байгаарай.

Чи ч чадна , Би ч бас ... 

Бид бүгд ялагч ...